Casa Terracota signifie ” Maison en terre cuite” ; Mais à quoi le mot “terracota” fait-il référence ? Il s’agit d’une construction faite à la main, avec des outils agricoles, des seaux, des pelles, des bêches, des brouettes et la main de l’homme. Elle a été érigée, petit à petit, par couches d’argile successives, puis cuite pour que – comme les châteaux de sable que nous faisions étant enfants – l’eau ne vienne pas la détruire. Cette terre cuite est suffisamment solide pour tenir dans le temps, comme une petite brique.

Casa Terracota ist aus ‘gebackener Lehmerde’, genau wie das Wort ‘Terrakotta’ vermittelt. Was ist es dann? Es ist eine Konstruktion, die von Hand gemacht wird, mit Hilfe landwirtschaftlicher Werkzeuge wie Eimern, Schaufeln, Spitzhacken und Schubkarren. Nach und nach wird es aufgebaut und dann gebacken, damit es, wie bei Sandburgen, nicht vom Wasser zerstört wird. Diese ‘gebackene Lehmerde’ ist stark genug, um im Laufe der Zeit zu bestehen, genau wie ein kleiner Ziegelstein.

Casa Terracota è ‘terra cotta’, proprio come suggerisce la parola ‘terracotta’. Cos’è allora? È una costruzione fatta a mano, con l’aiuto di attrezzi agricoli come secchi, pale, zappe e carriole. Pian piano viene costruita e poi cotta affinché, come accade con i castelli di sabbia, l’acqua non la distrugga. Questa ‘terra cotta’ è abbastanza forte da resistere nel tempo, proprio come fa un piccolo mattone.

Casa Terracota is ‘gebakken kleigrond’, zoals het woord ‘terracotta’ suggereert. Wat is het dan? Het is een constructie die met de hand is gemaakt, met behulp van landbouwgereedschap zoals emmers, schoppen, houwelen en kruiwagens. Beetje bij beetje wordt het opgebouwd en vervolgens gebakken zodat, net zoals bij zandkastelen, water het niet zal vernietigen. Deze ‘gebakken kleigrond’ is sterk genoeg om de tand des tijds te doorstaan, net als een kleine baksteen.

“Przyjeżdżam do Villa de Leyva, nie urodziłem się tu, ale przyjeżdżam od dzieciństwa, bardzo młody. Myślę, że od chwili mojego narodzenia. Od kiedy przyszedłem, zwłaszcza w tamtych czasach dzieciństwa i młodzieńczych, miasto było zachowane w stanie, który mógłbym nazwać ruinami, ale ruiny wciąż stoją.

Te ruiny zostały zbudowane przez Europejczyków, którzy przybyli do Ameryki, założyli to miasto i zbudowali z systemów, których nauczyli się od państw muzułmańskich, gdy najechali Hiszpanię przez 800 lat. Stamtąd przywieźli nie tylko system budowy z adobe, ale także tłuczony piasek, który znamy i który później stał się bahareque, ale przede wszystkim nauczyli się wytwarzać cegły i dachówki, których Indianie nie znali.

Następnie zbudowano miasta o wielkiej wartości architektonicznej w tradycji hiszpańskiej, a ciekawie centra dużych miast założonych w XVI wieku, takie jak Bogotá, Tunja czy miasta w pobliżu Villa de Leyva, Chiquinquirá i inne, zostały zbudowane tymi systemami.

Potem nastała turystyczna kolonizacja Villa de Leyva, i chociaż generał Rojas Pinilla w ’58, ’53, dekretem Villa de Leyva uznano za chroniony pomnik narodowy, aby nie było takiej destrukcji, prawo nigdy nie zostało zastosowane. Stopniowo jednak miasto zostało zniszczone, i obecnie Villa de Leyva ma bardzo niewiele lub w ogóle nie ma budynków takich, o których mówię, które były oryginałami głównego ramy Plaza Mayor i niektórych sąsiednich bloków.

Gdy nadeszło to zniszczenie, bardzo mi było żal widzieć te domy, które spadały na ziemię dla nowych właścicieli, którzy zaczęli kupować i zmieniać je w to, co jest dzisiaj. Nie ma już chłopskich domów, zbudowanych przez nich za pomocą ich skromnych środków ekonomicznych, które budowali z adobe lub ziemi, używając materiału, który jest ich własnością, to jest to, kim jesteśmy. Jesteśmy ziemią, wodą, potrzebujemy powietrza i potrzebujemy również ognia. Ale cztery elementy, surowe. Mówimy tu o systemach budowlanych, które nie są gotowane.

Już z bliskością Villa de Leyva do Ráquira, co oznacza miasto garncarzy, od bardzo odległych czasów, przed hiszpańską kolonizacją, mieszkańcy tych obszarów, tych dolin, przeżywali, tworząc elementy z gliny, garnki, talerze, wszystko, co odpowiada tematowi ceramiki i ceramiki, bo w ostateczności są to małe kawałki „terracotta”, co oznacza ugotowaną ziemię, przechodzącą przez ogień, aby wytrzymać wodę i czas.”